امنیت هجومی:
امنیت هجومی، که همچنین به عنوان آزمون نفوذ یا هک اخلاقی شناخته می‌شود، بر تلاش فعال برای یافتن آسیب‌پذیری‌ها و ضعف‌ها در سیستم‌های کامپیوتری، شبکه‌ها و برنامه‌ها تمرکز دارد. هدف اصلی امنیت هجومی، شناسایی نقاط ضعف احتمالی قبل از آنکه مهاجمان خرابکار بتوانند از آنها بهره‌برداری کنند، است. متخصصان امنیت هجومی که به آنها هکرهای اخلاقی یا آزمون‌گران نفوذ نیز می‌گویند، از مهارت‌ها و دانش خود برای شبیه‌سازی حملات سایبری و ارزیابی وضعیت امنیتی یک سازمان استفاده می‌کنند.
فعالیت‌های کلیدی در امنیت هجومی عبارتند از:
1. استخراج اطلاعات: جمع‌آوری اطلاعات درباره سیستم یا شبکه هدف، مانند آدرس‌های IP، نام‌های دامنه و اطلاعات کارکنان. این کمک می‌کند تا نقاط ورودی احتمالی شناسایی شوند.
2. ارزیابی آسیب‌پذیری: اسکن و آزمون سیستم هدف برای شناسایی آسیب‌پذیری‌های شناخته شده. این شامل استفاده از ابزارها و روش‌های دستی برای شناسایی تنظیمات ضعیف، نرم‌افزارهای قدیمی و نقاط ضعف امنیتی دیگر است.
3. بهره‌برداری: تلاش برای بهره‌برداری از آسیب‌پذیری‌های شناسایی شده برای دسترسی غیرمجاز به سیستم هدف. هکرهای اخلاقی از روش‌های مختلفی مانند مهندسی اجتماعی، کرک پسورد و بهره‌برداری از نرم‌افزارها برای نقض دفاع‌های امنیتی استفاده می‌کنند.
4. پسا-بهره‌برداری: پس از بهره‌برداری، هکرهای اخلاقی برای درک میزان نفوذ و تأثیرات احتمالی، تحلیل‌های بیشتری انجام می‌دهند. این شامل افزایش دسترسی، حرکت جانبی در شبکه و جابجایی داده میانی است.
امنیت دفاعی:
امنیت دفاعی، همچنین به عنوان امنیت سایبری دفاعی یا امنیت اطلاعات شناخته می‌شود و بر حفاظت از سیستم‌های کامپیوتری، شبکه‌ها و داده‌ها در برابر دسترسی، استفاده، فاش کردن، اختلال، تغییر یا از بین بردن غیرمجاز تمرکز دارد. هدف اصلی امنیت دفاعی، ایجاد تدابیر دفاعی قوی و استراتژی‌های فعال برای جلوگیری، تشخیص و پاسخ به حوادث امنیتی است.
فعالیت‌های کلیدی در امنیت دفاعی عبارتند از:
1. ارزیابی ریسک: شناسایی و ارزیابی ریسک‌ها و آسیب‌پذیری‌های احتمالی در زیرساخت‌های سازمان. این شامل انجام ممیزی‌های منظم، اسکن آسیب‌پذیری‌ها و آزمون‌های نفوذ برای درک وضعیت امنیتی است.
2. سیاست‌ها و کنترل‌های امنیتی: توسعه و اجرای سیاست‌ها، روش‌ها و راهنماها برای اداره عملیات امنیتی سازمان. این شامل تعریف کنترل‌های دسترسی، امتیازهای کاربر، طرح پاسخ به حوادث و سیاست‌های رمزنگاری است.
3. امنیت شبکه و سیستم: پیاده‌سازی فایروال‌ها، سیستم‌های تشخیص و پیشگیری از نفوذ و سایر فناوری‌های امنیتی برای محافظت از شبکه و سیستم‌ها در برابر دسترسی غیرمجاز و فعالیت‌های خرابکارانه.
4. نظارت امنیتی و پاسخ به حوادث: ایجاد مکانیزم‌هایی برای نظارت بر لاگ‌های شبکه و سیستم به منظور تشخیص حوادث امنیتی. این شامل استفاده از ابزارها و سیستم‌های مدیریت اطلاعات و رویدادهای امنیتی (SIEM)، سیستم‌های تشخیص نفوذ و تحلیل در زمان واقعی از رویدادهای امنیتی است. به علاوه، ایجاد یک طرح پاسخ به حوادث جهت کنترل بهتر حملات امنیتی و کاهش تأثیر آنها.
5. آگاهی و آموزش کاربران: برگزاری برنامه‌ها و جلسات آموزشی برای کارمندان جهت آموزش بهترین روش‌ها، مانند مدیریت قوی رمزها، آگاهی از فیشینگ و عادت‌های مرور امن.
6. مدیریت هویت و دسترسی: پیاده‌سازی سیستم‌های مدیریت هویت و دسترسی به منظور کنترل و مدیریت صحیح حقوق دسترسی کاربران به منابع سازمان. این شامل تعریف سطوح دسترسی کاربران، احراز هویت دو عاملی و مدیریت گواهی‌نامه‌ها است.
7. رمزنگاری: استفاده از فناوری رمزنگاری برای حفاظت از داده‌ها در حالت استراحت و در حرکت در سیستم‌ها و شبکه‌ها. رمزنگاری اطلاعات حساس می‌تواند از دسترسی غیرمجاز جلوگیری کند و امنیت ارتباطات را تضمین کند.
8. پشتیبانی فیزیکی: اتخاذ تدابیر امنیتی فیزیکی مانند محافظت از سرورها و تجهیزات اصلی در مراکز داده، استفاده از قفل‌های فیزیکی برای تأمین امنیت فیزیکی و نظارت بر ترددهای فیزیکی در محل سازمان.
9. مدیریت ریسک و حوادث: اجرای رویکردها و فرآیندهای مدیریت ریسک به منظور شناسایی، ارزیابی و کنترل ریسک‌های امنیتی. همچنین، تدوین و اجرای طرح‌های پاسخ به حوادث جهت مقابله با وقوع حوادث امنیتی و کاهش تأثیر آنها.
10. آموزش و آگاهی پرسنل: برگزاری برنامه‌های آموزشی و آگاهی سازی برای کارکنان به منظور افزایش آگاهی آنها از روش‌های امنیتی، تشخیص حملات سایبری، گزارش کردن حوادث امنیتی و استفاده صحیح از ابزارها و فناوری‌های امنیتی.
هر دو امنیت هجومی و امنیت دفاعی نقش مهمی در حفاظت از امنیت سیستم‌ها و داده‌ها در مقابل تهدیدات سایبری دارند. امنیت هجومی بر تست و شناسایی ضعف‌ها تمرکز دارد، در حالی که امنیت دفاعی بر حفاظت، پیشگیری و پاسخ به حوادث امنیتی تمرکز دارد. با ترکیب این دو نوع امنیت، سازمان‌ها می‌توانند به طور جامع و اثربخشی در مقابل تهدیدات سایبری مقابله کنند.
Offensive Security:
Offensive security, also known as penetration testing or ethical hacking, focuses on actively seeking vulnerabilities and weaknesses in computer systems, networks, and applications. The primary goal of offensive security is to identify potential security flaws before malicious attackers can exploit them. Offensive security professionals, commonly referred to as ethical hackers or penetration testers, use their skills and knowledge to simulate real-world cyber attacks and assess the security posture of an organization.
Key activities in offensive security include:
1. Reconnaissance: Gathering information about the target system or network, such as IP addresses, domain names, and employee information. This helps identify potential entry points.
2. Vulnerability Assessment: Scanning and testing the target system for known vulnerabilities. This involves using automated tools and manual techniques to identify weak configurations, outdated software, and other security flaws.
3. Exploitation: Attempting to exploit identified vulnerabilities to gain unauthorized access to the target system. Ethical hackers use various techniques, such as social engineering, password cracking, and software exploits, to breach the security defenses.
4. Post-Exploitation: Once access is gained, ethical hackers perform further analysis to understand the extent of the breach and the potential impact. This may involve privilege escalation, lateral movement within the network, and data exfiltration.
Defensive Security:
Defensive security, also known as cybersecurity defense or information security, focuses on protecting computer systems, networks, and data from unauthorized access, use, disclosure, disruption, modification, or destruction. The primary goal of defensive security is to establish strong defensive measures and proactive strategies to prevent, detect, and respond to security incidents.
Key activities in defensive security include:
1. Risk Assessment: Identifying and evaluating potential risks and vulnerabilities in the organization's infrastructure. This involves conducting regular audits, vulnerability scans, and penetration tests to understand the security posture.
2. Security Policy and Controls: Developing and implementing security policies, procedures, and guidelines to govern the organization's security practices. This includes defining access controls, user privileges, incident response plans, and encryption policies.
3. Network and System Security: Implementing firewalls, intrusion detection and prevention systems, and other security technologies to protect the network and systems from unauthorized access and malicious activities.
4. Security Monitoring and Incident Response: Establishing mechanisms to monitor network and system logs for signs of security incidents. This involves using security information and event management (SIEM) tools, intrusion detection systems, and conducting real-time analysis of security events. Additionally, creating an incident response plan to handle security breaches effectively and minimize the impact.
5. User Awareness and Training: Conducting security awareness programs and training sessions for employees to educate them about best practices, such as strong password management, phishing awareness, and safe browsing habits.
Both offensive and defensive security are integral components of a comprehensive cybersecurity strategy. While offensive security aims to identify weaknesses, defensive security focuses on preventing and mitigating those weaknesses. The collaboration between offensive and defensive security teams is crucial to maintaining a robust and resilient security posture in organizations.