راهنمای جامع تنظیمات RAID بر روی تجهیزات سیسکو

معرفی

در این راهنما، نحوه‌ی پیکربندی RAID برای ذخیره‌سازی در سرورهای سری E سیسکو توضیح داده شده است. این شامل پیکربندی RAID در سطوح مختلف برای سرورهای مختلف می‌باشد. RAID (آرایه‌ی افزایشی دیسک‌های مستقل) تکنیکی برای افزایش کارایی و افزونگی ذخیره‌سازی داده‌ها است.

ویژگی‌های این راهنما برای سرورهای E-Series و SM E-Series NCE اعمال می‌شود. لازم به ذکر است که این ویژگی‌ها برای EHWIC E-Series NCE و NIM E-Series NCE قابل اعمال نیستند.

پیکربندی RAID

برای پیکربندی RAID، شما می‌توانید از رابط کاربری CIMC، WebBIOS، یا MegaRAID Controller استفاده کنید. این راهنما شامل تمام مراحل لازم برای تنظیم صحیح RAID است.

سطوح RAID پشتیبانی شده

سرورهای E-Series سیسکو از سطوح RAID مختلفی پشتیبانی می‌کنند:

• RAID 0: نواربندی بلوکی بدون افزونگی، مناسب برای افزایش کارایی. در این سطح، داده‌ها به صورت بلوک‌های کوچک بین دیسک‌ها تقسیم می‌شوند. این روش هیچ افزونگی ندارد، به همین دلیل در صورت خرابی یک دیسک، تمامی داده‌ها از دست می‌روند.
• RAID 1: آینه‌سازی داده‌ها برای افزونگی و پشتیبانی. در این سطح، داده‌ها به صورت کامل بر روی دو یا چند دیسک کپی می‌شوند. این روش افزونگی بالایی فراهم می‌کند، زیرا در صورت خرابی یک دیسک، داده‌ها همچنان بر روی دیسک‌های دیگر موجود هستند.
• RAID 5: نواربندی بلوکی با توازن، مناسب برای تعادل بین کارایی و افزونگی. این سطح نیاز به حداقل سه دیسک دارد و داده‌ها به همراه اطلاعات توازن بین دیسک‌ها تقسیم می‌شوند. این اطلاعات توازن به بازیابی داده‌ها در صورت خرابی یک دیسک کمک می‌کند.
• RAID 10 (RAID 1+0): ترکیبی از نواربندی و آینه‌سازی، ارائه‌دهنده کارایی و افزونگی بالا. این سطح نیاز به حداقل چهار دیسک دارد و داده‌ها به صورت آینه‌ای ذخیره می‌شوند و سپس نواربندی می‌شوند. این روش ترکیبی از مزایای RAID 0 و RAID 1 را ارائه می‌دهد، اما نیاز به تعداد بیشتری دیسک دارد.

بسته به مدل سرور، برخی از این سطوح پشتیبانی نمی‌شوند. به عنوان مثال، سرورهای با گزینه PCIe فقط از RAID 0 و RAID 1 پشتیبانی می‌کنند.

پیکربندی با استفاده از CIMC GUI

در این روش، از رابط گرافیکی مدیریت سرور (CIMC GUI) برای تنظیم RAID استفاده می‌شود. مراحل زیر را دنبال کنید:

1. در پنل ناوبری، منوی سرور را انتخاب کنید.
2. روی تب RAID کلیک کنید.
3. در منوی تب‌ها، تب اطلاعات درایو مجازی را انتخاب کنید.
4. در قسمت عملیات، روی ایجاد کلیک کنید.
5. در کادر محاوره‌ای ایجاد درایو مجازی، اطلاعات مورد نظر را وارد کنید. این شامل انتخاب سطح RAID، اندازه نوار، و تنظیمات دیگر است.
6. برای نهایی کردن پیکربندی، روی تأیید کلیک کنید.

تنظیمات اضافی مانند حافظه کش درایو و سیاست دسترسی را نیز می‌توانید در این بخش انجام دهید.

پیکربندی با استفاده از WebBIOS

WebBIOS یک رابط کاربری برای مدیریت RAID است که می‌توانید از آن برای پیکربندی RAID در سرورهای M1 و M2 استفاده کنید. مراحل زیر را دنبال کنید:

1. منوی سرور را در پنل ناوبری انتخاب کنید.
2. روی تب Host Image Mapping کلیک کنید.
3. از قسمت عملیات، روی Launch KVM Console کلیک کنید.
4. سرور را ریستارت کنید و کلید Ctrl و H را هنگام بوت شدن فشار دهید تا به WebBIOS دسترسی پیدا کنید.

در این مرحله، صفحه‌ی انتخاب آداپتور از LSI Logic نمایش داده می‌شود که می‌توانید تنظیمات RAID را انجام دهید.

پیکربندی با استفاده از MegaRAID Controller

این کنترلر برای مدیریت RAID در سرورهای سری E سیسکو استفاده می‌شود. برای استفاده از MegaRAID Controller، مراحل زیر را دنبال کنید:

1. منوی سرور را در پنل ناوبری انتخاب کنید.
2. روی تب Host Image Mapping کلیک کنید.
3. از قسمت عملیات، روی Launch KVM Console کلیک کنید.
4. سرور را ریستارت کنید و کلید Ctrl و R را هنگام بوت شدن فشار دهید تا به MegaRAID Controller دسترسی پیدا کنید.

پس از ورود به کنترلر، صفحه‌ی مدیریت درایو مجازی نمایش داده می‌شود که می‌توانید تنظیمات RAID را انجام دهید.

مراحل بعدی

پس از پیکربندی RAID، اگر سرور E-Series یا NCE بدون سیستم عامل یا هایپروایزر پیش‌فرض خریداری کرده‌اید، سیستم عامل یا هایپروایزر را نصب کنید. برای اطلاعات بیشتر به مستندات مربوطه مراجعه کنید. در این بخش، تمام مراحل به دقت توضیح داده می‌شود تا نصب و راه‌اندازی به درستی انجام شود.

1. بررسی وضعیت RAID

قبل از نصب سیستم عامل یا هایپروایزر، از صحت عملکرد RAID اطمینان حاصل کنید و مطمئن شوید که تمام دیسک‌ها به درستی شناسایی شده‌اند. برای این کار، می‌توانید از ابزارهای مدیریتی مانند RAID Manager یا megacli برای بررسی وضعیت سلامت دیسک‌ها و ترتیب آرایه‌های RAID استفاده کنید. همچنین، اطمینان حاصل کنید که هیچ خطایی در گزارش‌های RAID مانند degraded یا failed وجود ندارد.

2. انتخاب سیستم عامل یا هایپروایزر

بسته به نیاز شما، سیستم عامل یا هایپروایزر مناسب را انتخاب کنید:

• ویندوز سرور (Windows Server): مناسب برای محیط‌هایی که به ویژگی‌های ویندوزی نیاز دارند. همچنین، این سیستم عامل قابلیت‌های مدیریتی و امنیتی پیشرفته‌ای برای استفاده در سرورهای فیزیکی و مجازی دارد.
• لینوکس (Linux): گزینه‌ای عالی برای محیط‌های با کارایی بالا و بهینه‌سازی منابع، به ویژه در سرورهایی که نیاز به پایداری و امنیت دارند. از توزیع‌های مختلف لینوکس می‌توان به Ubuntu Server، CentOS و RedHat اشاره کرد.
• VMware ESXi: اگر نیاز به اجرای ماشین‌های مجازی متعدد در سطح بالا دارید، ESXi گزینه مناسب است. این هایپروایزر امکان مجازی‌سازی کامل و مدیریت منابع سخت‌افزاری را فراهم می‌آورد.

3. آماده‌سازی برای نصب

اطمینان حاصل کنید که دیسک‌های RAID آماده هستند و سیستم شما به درستی به شبکه متصل است. برای این منظور، دسترسی به BIOS یا UEFI سرور را بررسی کرده و مطمئن شوید که ترتیب بوت به درستی تنظیم شده است. همچنین، چک کنید که درایورهای RAID و کارت شبکه به درستی بارگذاری شده باشند.

4. نصب سیستم عامل یا هایپروایزر

با استفاده از دیسک نصب یا USB، سیستم عامل یا هایپروایزر را نصب کنید. برای سیستم عامل‌ها، مراحل نصب را طی کرده و برای هایپروایزر، مراحل نصب را از طریق ابزار مدیریتی دنبال کنید. در صورت استفاده از ویندوز، مراحل نصب معمولاً شامل پیکربندی زبان، منطقه زمانی، و تنظیمات شبکه است. در نصب هایپروایزر، باید مراحل پیکربندی شبکه، حافظه، و کارت‌های مجازی را به دقت طی کنید.

5. پیکربندی پس از نصب

پس از نصب، تنظیمات شبکه، ذخیره‌سازی، و بروزرسانی‌ها را انجام دهید. ابتدا اطمینان حاصل کنید که سیستم به درستی به شبکه متصل است و IP ثابت به سرور اختصاص یافته است. سپس، سیستم عامل یا هایپروایزر را بروزرسانی کرده و در صورت نیاز، ابزارهای امنیتی و ضدویروس را نصب کنید. همچنین، تنظیمات RAID و پشتیبان‌گیری را فعال کنید.

6. ایجاد ماشین‌های مجازی (برای هایپروایزرها)

اگر از هایپروایزر استفاده می‌کنید، ماشین‌های مجازی جدید ایجاد کرده و سیستم‌عامل‌های مختلف را نصب کنید. برای این کار، از ابزار مدیریتی هایپروایزر مانند vSphere در VMware یا VirtManager در لینوکس استفاده کنید. ماشین‌های مجازی را با تخصیص منابع مناسب (پردازنده، حافظه، دیسک) راه‌اندازی کنید. همچنین، شبکه‌های مجازی و تنظیمات ذخیره‌سازی بهینه را پیکربندی نمایید.

7. انجام تست‌ها و نظارت

عملکرد سیستم و ماشین‌های مجازی خود را آزمایش کرده و از اتصال به شبکه و ذخیره‌سازی اطمینان حاصل کنید. می‌توانید از ابزارهای مانند ping، iperf و fio برای آزمایش شبکه و عملکرد دیسک استفاده کنید. همچنین، نظارت بر وضعیت سیستم و ماشین‌های مجازی را با استفاده از ابزارهایی مانند VMware vCenter یا Zabbix راه‌اندازی کنید تا مشکلات احتمالی در مراحل بعدی شناسایی شوند.